Prawidłowy INR wynosi zwykle 0,8-1,2. Jego wartość zależy przede wszystkim od stanu zdrowia pacjenta. Współczynnik znacznie różni się u osób leczonych antykoagulantami w żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej, przy wadach zastawkowych serca lub u ludzi z migotaniem przedsionków, u których INR powinien wynosić 2,0-3,0. Natomiast u osób po wszczepionych sztucznych zastawkach jego wartość z kolei powinna mieścić się w zakresie 2,5-3,5.
Czy są jakieś objawy wysokiego wskaźnika INR?
Tak, są. Wysoki wzrost wartości INR (powyżej wartość terapeutyczną) objawia się skazą krwotoczną i zwiększoną skłonnością do tworzenia siniaków, krwawieniami z nosa czy dziąseł. U kobiet krwawienia miesięczne wydłużają się. Może pojawić się także krwiomocz, krwawienie z ran pooperacyjnych czy z przewodu pokarmowego i dróg rodnych. Oprócz INR warto również kontrolować mocz na obecnośc erytrocytów w osadzie.
Jednak wszystko zależy od wartości INR – przy wartości 2-3 prawdopodobieństwo poważnych krwawień jest niewielkie. Od wskaźnika INR zależy też nasze postępowanie w przypadku terapii: powyżej 5,0 wstrzymujemy podawanie jednej dawki VKA i zmniejszamy dawkę antykoagulantów. Gdy INR wynosi powyżej 9,0 - wstrzymujemy podawanie VKA i podajemy 3-5 mg witaminy K. Oczywiście przy dużym krwawieniu kierujemy pacjenta do szpitala w trybie pilnym.